เนื้อเพลง สัปเหร่อ
ประจวบ จำปาทอง-ยอดรัก สลักใจ
คนเรามีกรรมเหมือนคำพุทธภาษิต
ว่าเกิดมาใช้หนี้ชีวิต ลิขิตไปตามบาปกรรมสร้างมา
เกิดมาเป็นคนบ้างมีบ้างจนเป็นธรรมดา
เหมือนเป็นสัญญา โลกเรานี้หนาเปรียบโรงละคร
เกิดมาทุกคนไม่พ้นที่เชิงตะกอน
เหลือตัวล่อนจ้อน ที่หลับที่นอนเหมือนกันคือโลง
คนเรามีกรรมต้องทำกุศลไว้บ้าง
เพื่อแบ่งเบาหนี้บาปตามล้าง คิดสร้างแต่บุญเป็นทุนเชื่อมโยง
อย่าหยิบอย่าฉวยหาทางร่ำรวยด้วยการกินโกง
แม้นตายเข้าโลงบาปกรรมเพราะโกงติดตามเลยไป
ถึงเป็นเศรษฐีมั่งมีเงินทองเพียงใด
หมดลมแล้วไม่ อาจนำเงินไปได้เลยสักคน
เวรกรรมตามทันเห็นกันด้วยตาก็บ่อย
เศร้าเท่าใดทุกข์ไม่ใช่น้อยไม่ค่อยจดจำในความทุกข์ทน
สวรรค์ในอกและมีนรกในดวงกมล
ขอเตือนทุกคนว่ามีหรือจนไม่เห็นสำคัญ
หมดลมหายใจแล้วไปนอนเรียงเคียงกัน
ที่ป่าช้า นั้นไม่พ้นมือฉันพวกสัปเหร่อ
http://www.youtube.com/watch?v=M2fEbDWBZ9w
